Wyniki wyszukiwania dla:
Pisali o nim
Czesław Miłosz,
Gastronomia, “Kultura” 1957, nr 10, s. 108 (Zderzenia literackie)
Mackiewicz jest wybitnym prozaikiem, czyli przedstawia pewne aspekty rzeczywistości, a tylko totaliści wierzą, że zamykając komuś usta skazują rzeczywistość na niebyt.
Artur Domosławski
„Gazeta Wyborcza” nr 281 z 1-2.12.2001
Józef Mackiewicz dokonał po śmierci czegoś, co nikomu innemu nie udało się nawet w setnej części. Okładając Armię Krajową, „Solidarność”, a nawet szczypiąc Jana Pawła II, zasłużył u niektórych środowisk polskiej prawicy nie tylko na tolerancję, ale także na najwyższy podziw i cześć. Ustanowiono nagrodę literacką jego imienia. Jednym z kryteriów, które spełniać musi nagrodzone dzieło, jest „dążenie do prawdy, nawet wbrew niesprzyjającym okolicznościom”. Podpisali je członkowie jury, znani pisarze, krytycy, publicyści, m.in.: Tomasz Burek, Ryszard Legutko, Stanisław Michalkiewicz, Andrzej Nowak, Marek Nowakowski, Włodzimierz Odojewski, Kazimierz Orłoś, Jacek Trznadel i Rafał Ziemkiewicz.
Stefan Niesiołowski
„Gazeta Wyborcza” nr 295 z 18.12.2001
Józef Mackiewicz jest dla mnie jednym z najwybitniejszych pisarzy polskich XX wieku, a jego wrażliwość i wyczulenie na losy człowieka w obliczu totalitarnego zniewolenia, kłamstwa, zbrodni i podłości czy odwaga i bezkompromisowość w głoszeniu własnych poglądów wyróżniają go spośród innych.
Witold Gombrowicz
Korespondencja listowna do redaktora naczelnego miesięcznika „Kultury” 1958 r.
Gdybym był Ameryką, finansowałbym trzech pisarzy: Miłosza, Mackiewicza (Józefa), Gombrowicza.